Coraz bardziej dotknięty chorobą, rezygnuje z pracy w organizacjach polskich w Szwajcarii oraz z kierownictwa «Naszej Gazetki».

Resztkami sił, od połowy 1997 roku – świadomy, że jego czas na tym świecie dobiega końca – zaczął realizować swoją ostatnią potrzebę: spisać drugą część swoich autobiograficznych opowieści pod pseudonimem Jan Pył – «Opowiadania z późniejszej młodości». W nich przetworzył swoje dalsze doświadczenia: szkolenie wojskowe na Bliskim Wschodzie 1942-43, walki we Włoszech 1944-1945, a po wojnie studia u profesora Mariana Bohusza-Szyszko i na Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie 1946. Do śmierci udało mu się ukończyć surowz tekst. Wspomnienia te nie zostały do tej pory opublikowane. Ale stały się one cennym źródłem w badaniach dla tej strony. Tadeusz Wojnarski zmarł po długiej chorobie nowotworowej w dniu 7. Sierpień 1999 r.