Podczas swoich twórczych wakacji w Ernen w 1971 roku, mój ojciec zaprzyjaźnił się z miejscową rodziną. Wykonał piękne portrety, nawet górale pozowali. W tym roku stworzył ostatnie rysunki w swojej ulubionej technice akwareli tuszowej, którą stosował przez ponad 20 lat i której podstaw nauczył się – jeszcze studiując w Rzymie – od swojego przyjaciela malarza Aleksandra Wernera (zob. 1946 – Na studiach w Rzymie). Czuł, że jego ręka nie jest już w stanie na takie filigranowe rysunki. Więc eksperymentował z nowymi technikami. Próbował piórem filcowym i częściowo akwarelował rysunki. Ale do końca nie mógł się z tym pogodzić.